Legwan Zielony
iguana iguana



Agama Brodata
Gekon Lamparci

Legwan zielony (Iguana iguana) – gatunek dużej, nadrzewnej, roślinożernej jaszczurki pochodzącej z Ameryki Środkowej i Południowej. Ma szeroki zasięg występowania od południowej Brazylii i Paragwaju do Meksyku i Wysp Karaibskich, w USA zdziczałe populacje notuje się na południu Florydy (w tym Florida Keys), Hawajach i w dolinie Rio Grande w Teksasie.

Jest roślinożercą, co wiąże się z adaptacjami osmoregulacji. Dorasta zwykle 1,5m długości, aczkolwiek kilka osobników osiągnęło ponad 2 m, ważąc ponad 20 kg.






Hodowla



Legwany zielone to jaszczurki wymagające wielu zabiegów hodowlanych, stąd nie poleca się ich osobom nie mającym doświadczenia i podstawowej wiedzy z dziedziny terrarystyki. Jest tak ze względu na bardzo charakterystyczne potrzeby środowiskowe i żywieniowe oraz znaczne rozmiary jakie osiągają te gady. Osoby decydujące się na zakup i hodowlę tego gatunku powinny przygotować się na wysokie koszty związane z budową zbiornika odpowiedniej wielkości, zakupem specjalistycznego osprzętu oraz znacznym zwiększeniem zużycia energii elektrycznej. Jeśli jednak już ktoś zdecyduje się ponieść takie koszty, to przy odpowiednim zaangażowaniu może liczyć na naprawdę wielką radość i satysfakcję z posiadania tego imponującego smoka.





Terrarium



Legwany zielone to wymagające w hodowli zwierzęta, stąd zasadniczo nie poleca się ich początkującym terrarystom. Z racji dużych rozmiarów jakie przybierają te jaszczurki potencjalny hodowca musi się liczyć z tym, że w ciągu życia pojedynczego osobnika będzie musiał przynajmniej raz wymieniać zbiornik, a docelowe terrarium zajmie sporą część powierzchni mieszkalnej.


Znaczna część hodowców zaleca umieszczenie nowo zakupionego osobnika w terrarium przejściowym. Ma to na celu uchronienie nie zaaklimatyzowanej jaszczurki przed upadkiem z dużych wysokości. To bardzo istotny argument ponieważ legwan ma tendencje do zachowań histerycznych i w panice często skacze z dużych wysokości bez uwzględnienia podłoża na które ma spaść. Kończyny podrostków są bardzo delikatne i narażone na złamania więc obniżenie wysokości zmniejsza ryzyko urazów mechanicznych. Poza tym istnieje powszechna opinia, że mniejsze terrarium w okresie aklimatyzacji przyspiesza tolerancję obecności człowieka. Stąd też sugerowane wymiary terrarium dla osobnika nie przekraczającego 80 cm wynoszą 80x100x150cm. Należy pamiętać, że zbyt długie przetrzymywanie legwana w zbyt małym zbiorniku może doprowadzić do patologii anatomicznych, krzywic i skarłowacenia dlatego dostosowanie wielkości zbiornika do tempa wzrostu jest sprawą bardzo istotną.


Docelowe terrarium to już poważniejsza sprawa gdyż z założenia ma stanowić dożywotnie lokum dla naszego legwana (ów). Wykonanie tego zbiornika wiąże się zazwyczaj z dużym nakładem finansowym dlatego warto przeanalizować dogłębnie potrzeby naszego osobnika by uniknąć powielania kosztów. Optymalne wymiary terrarium dla pojedynczego osobnika to zbiornik o wymiarach 120x100x200, jednak wystrój terrarium i akcesoria zabierają znaczną część z powierzchni rzeczywistej. Z oczywistych powodów dobrze jest uwzględnić ten aspekt już na poziomie projektowania.

Ponieważ Legwany zielone prowadzą nadrzewny tryb życia ich zbiorniki powinny posiadać układ pionowy. Przede wszystkim daje to sposobność do wspinania się ale także zaspokaja potrzebę odizolowania od otoczenia poprzez zajęcie wyższej, „bezpieczniejszej” pozycji. Legwany znacznie chętniej przebywają w wyższych partiach terrarium, obserwując otoczenie z góry, co sprawia, iż są spokojniejsze i łatwiej udaje się rozwiązać problem naświetlania. Zbiorniki powinny być wyposażone w odpowiednią wentylację, która zapewni właściwą cyrkulację powietrza bez ryzyka przeciągów. W tym celu otwory wentylacyjne powinny być umieszczone na przeciwległych (bądź prostopadłych) ścianach terrarium, na różnej(!) wysokości. Zaniedbanie kwestii wentylacji będzie miało wpływ na właściwą cyrkulację powietrza i skutkowało gniciem elementów wystroju. Natomiast niewłaściwe rozmieszczenie otworów spowoduje przeciągi mogące zagrozić zdrowiu legwana.


Kiedy już rozwiążemy problem kubatury naszego zbiornika powinniśmy skupić się na wyposażeniu. Nie wystarczy wrzucić do terrarium kory lub kostki kokosowej, dużego konara i powiesić lampki aby zapewnić warunki do hodowli legwana zielonego. Istnieje kilka niekwestionowanych zasad i warunków, które muszą zostać spełnione. Przede wszystkim wystrój musi zapewniać mieszkańcowi bezpieczeństwo, zdrowie i komfort.


W terrarium powinny się znaleźć:


~ Konary, gałęzie, liny, sztuczna roślinność

~ Podłoże

~ Kabel grzewczy

~ Basen

~ Spryskiwacz

~ Nawilżacz i fogger





Żywienie



"Omnia sunt venena, nihil est sine veneno. Sola dosis facit venenum."

Paracelsus




Zgodnie z powyższą maksymą, każdy pokarm, choćby pozornie najlepszy, w nieodpowiednich proporcjach może mieć właściwości zabójcze. Żaden z poniżej przedstawionych gatunków roślin, warzyw i owoców nie może stanowić podstawy żywieniowej w diecie legwana zielonego! Wskazane jest maksymalne urozmaicanie codziennego jadłospisu.
Pamiętaj, monodieta zabija!


Niestety, w naszym położeniu geograficznym nie mamy zbyt wielu roślin, występujących naturalnie w Ameryce Środkowej i Ameryce Południowej. Niektóre mogą być uprawiane jako doniczkowe rośliny ozdobne, jednak na dłuższą metę taka uprawa nie zdaje egzaminu. Ten stan rzeczy sprawia, że komponowanie codziennego jadłospisu dla legwana zielonego bywa bardzo problematyczne. Czasem zdarza się, że na zakup tego wymagającego gada decydują się osoby niedoświadczone, niezaznajomione z wymogiem gatunku, polegające głównie na informacjach uzyskanych od sprzedawców ze sklepu zoologicznego. Takie osoby zwykle dopiero w domu orientują się, że nowo zakupiona jaszczurka ma wysokie wymogi żywieniowe, a sucha karma zakupiona wraz z nią, tak jakby jej nie smakuje. I trudno się dziwić, ponieważ uwarunkowanie fizyczne legwana zielonego nie ułatwia mu spożywania suchej, twardej karmy. Nie jest to sztywną regułą, gdyż niektórzy hodowcy eksperymentujący z suchą karmą podczas zimowego przestoju, stwierdzają, że ich legwany przekonały się do suchej karmy. Niemniej faktem jest, że skład chemiczny takich preparatów pozostawia wiele do życzenia. Ich wysokowartościowy skład prowadzi do rychłego otłuszczenia gadów i w konsekwencji problemów zdrowotnych. Niestety, pomimo wzrostu świadomości naszego społeczeństwa takie metody hodowlane wciąż są praktykowane.


Ponieważ jako właściciele jesteśmy zobowiązani do jak najlepszej opieki nad naszymi zwierzętami, musimy dołożyć wszelkich starań aby ich dieta jak najlepiej zaspokajała naturalne potrzeby. Internetowe serwisy terrarystyczne podają dość obszerne spisy roślin dopuszczalnych dla roślinożerców. Jest to wiedza oparta na podstawie obserwacji i badań, zawarta w opracowaniach, jak i również na doświadczeniu hodowców, dlatego warto się z nimi zapoznawać, jednak w każdym przypadku powinniśmy analizować wartość i poprawność podanych informacji. Obiegowe opinie głoszą, że dieta legwana zielonego składa się w 80% z liści, a w 20% z owoców oraz warzyw. Oczywiście jest to po części prawdą ale warto wniknąć jakie gatunki roślin powinny składać się na tą zasadniczą część diety. Jak już pisałam wcześniej, nie ma jednoznacznej odpowiedzi, jakie rośliny są najlepsze. Każda zawiera cenne składniki, jak i substancje, które w nadmiarze mogą zaszkodzić, dlatego tak duży nacisk kładzie się na różnicowanie składu diety.